Τάσος Αναστόπουλος, Πανεπιστημιακός ΑΠΘ
Η εφαρμογή του Ν.4009 στην τριτοβάθμια εκπαίδευση οδηγεί ασφαλώς στην κατεδάφισή της
και τη διάλυση των προηγούμενων διοικητικών και επιστημονικών δομών και θεσμών. Η μεθόδευση αυτή παραπέμπει στη θεωρία του Δόγματος ΣΟΚ, που παρουσιάζει στο ομώνυμο βιβλίο της η Ναόμι Κλάιν. Σύμφωνα με το Δόγμα ΣΟΚ η επιβολή μιας γενικής ανατροπής με τη βία ή μέσω της νομοθετικής οδού, με κατάργηση θεσμών, δομών, καθιερωμένων αξιών και θέσεων οδηγεί όσους την υφίστανται σε αποπροσανατολισμό, ανασφάλεια, παθητικότητα, νοητική παλινδρόμηση και τελικά υποταγή. Αυτή τη συμπεριφορά φαίνεται ότι προσδοκούν από τους διδάσκοντες και τους διδασκόμενους των ελληνικών ΑΕΙ και ΤΕΙ οι ιθύνοντες του υπουργείου παιδείας προκειμένου να εφαρμόσουν ανεμπόδιστα την καταστροφική πολιτική τους.
Η πεποίθησή μου ότι όπως και στην ευρύτερη κοινωνία έτσι και στα πανεπιστήμια εφαρμόζεται μια ανάλγητη πολιτική ΣΟΚ ενισχύεται και από το γεγονός ότι το σχέδιο «μεταρρύθμισης» της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που εφάρμοσαν οι Αμερικάνοι μετά την εισβολή τους στο ΙΡΑΚ μοιάζει σε πολλά σημεία του με το νόμο 4009. Το αμερικάνικο σχέδιο όπως το παρουσίασε ο μορφωτικός εκπρόσωπος του Πενταγώνου John Agresto (Educational Reform in Iraq) περιλάμβανε
άμεση κατάργηση όλων των προηγούμενων διοικητικών, οικονομικών και επιστημονικών δομών με στόχο να σβηστούν οι επιστημονικές και θεσμικές παραδόσεις της χώρας και να φτιαχτούν από το μηδέν σύμφωνα με τα συμφέροντα των κατακτητών.
Στην Ελλάδα τα κυβερνητικά στελέχη του υπουργείου παιδείας και οι πρόθυμοι υποστηρικτές τους μέσα στα πανεπιστήμια λειτουργούν αντικειμενικά και υποκειμενικά ως εχθροί της ακαδημαϊκής παράδοσης και κάθε θετικού επιτεύγματος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας, προβάλλοντας ψευδώς το «χαμηλό επίπεδο αξιολόγησης των ελληνικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων» και παραπλανώντας συνειδητά τους πολίτες αυτής της χώρας με κύριο στόχο την υποταγή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στις απαιτήσεις των αγορών.
Ας δούμε όμως ενδεικτικά πως κάποιοι ξένοι οίκοι αξιολόγησης κρίνουν τις επιδόσεις των ελληνικών πανεπιστημίων.
Αξιολόγηση της ερευνητικής δραστηριότητας των ελληνικών πανεπιστήμιων
Το Συμβούλιο Αξιολόγησης και Διαπίστευσης της τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης της Ταϊβάν (ranking.heeact.edu.tw) δημοσίευσε την έκθεση αξιολόγησης της Ερευνητικής δραστηριότητας των πανεπιστημίων σε παγκόσμια κλίμακα για το έτος 2011. Σε σύνολο 500 κορυφαίων πανεπιστημίων (από τα συνολικά 12006 αυτοτελή ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που έχουν καταγραφεί στην σε όλο τον κόσμο) η κατάταξη είναι η εξής:
Παν/μιο Αθηνών+ΕΜΠ θέση 250
ΑΠΘ θέση 388
Πανεπιστήμιο Κρητης θέση 429
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων θέση 447
► Το κορυφαίο περιοδικό διεπιστημονικής έρευνας Νature (τ. 458/9 Απριλίου 2009) επισημαίνει:
«Η Ελλάδα διαθέτει τη μικρότερη επιχορήγηση στην έρευνα μεταξύ 15 μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ( 0,57% του ΑΕΠ). Στα ευρωπαϊκά ανταγωνιστικά προγράμματα οι έλληνες επιτυγχάνουν τη μέγιστη αναλογία χρημάτων ανά ερευνητή από οποιαδήποτε άλλη χώρα της ΕΕ».
► Το Ινστιτούτο Επιστημονικών Πληροφοριών Τόμσον (Thomson ISI) αναφέρει στην έκθεσή του για την τριακονταετία 1975-2005 ότι «το ποσοστό συμμετοχής των ελληνικών προς τα παγκόσμια επιστημονικά δημοσιεύματα αυξήθηκε από 0,17% το 1975 σε 0.82% το 2005 (αύξηση 480%)».
Μπορούμε λοιπόν εύλογα να αναρωτηθούμε σε ποιόν άλλο τομέα δραστηριότητας της χώρας μας έχουμε παρόμοιο ποσοστό συμμετοχής στον παγκόσμιο καταμερισμό.
Αξιολόγηση της ακαδημαϊκής δραστηριότητας των ελληνικών πανεπιστήμιων
Η αντίστοιχη αξιολογική κατάταξη της Ακαδημαϊκής δραστηριότητας των ελληνικών ΑΕΙ σύμφωνα με την κοινοπραξία Webometrics (www.webometrics.info) είναι για το 2011 η εξής:
ΕΜΠ θέση 344
ΑΠΘ θέση 379
Πανεπιστήμιο Αθηνών θέση 409
Πανεπιστήμιο Κρητης θέση 596
Για την αξιολόγηση αυτή εκτός από την ερευνητική παραγωγή σταθμίζονται τα εξής κύρια κριτήρια:
(α) Αριθμός προπτυχιακών φοιτητών ανά διδάσκοντα.
(β) Χώρος σε τετραγωνικά μέτρα σε αίθουσες διδασκαλίας, εργαστήρια, βιβλιοθήκες και αναγνωστήρια ανά προπτυχιακό φοιτητή.
(γ) Χρηματοδότηση ανά διδάσκοντα σε υποδομές και αναλώσιμα για διδακτικούς και ερευνητικούς σκοπούς.
Είναι προφανές σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο ότι για τη θέση των ελληνικών πανεπιστημίων στη σειρά αξιολόγησης της Webometrics ευθύνονται οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, με την μακροχρόνια υποχρηματοδότηση της ανώτατης παιδείας, με τον τεράστιο αριθμό εισακτέων που επιβάλλουν, χωρίς να υπάρχουν υποδομές και με την απρογραμμάτιστη δημιουργία ΑΕΙ και ΤΕΙ σχεδόν σε κάθε νομό.
Ποιο είναι το κύριο πρόβλημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα
Όσοι βιώνουν την κατάσταση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας είτε ως διδάσκοντες, είτε από τη μεριά των διδασκομένων και των οικογενειών τους γνωρίζουν ότι το κύριο πρόβλημα που ταλανίζει τα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας είναι η ανεργία των πτυχιούχων.
Η μη-ύπαρξη ρεαλιστικών προοπτικών για την επαγγελματική αποκατάσταση των πτυχιούχων επιδρά απορρυθμιστικά πάνω στη συνολική λειτουργία διδασκόντων και διδασκομένων.
Ενώ τα πτυχία μας υπερκαλύπτουν όλες τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας, οι πτυχιούχοι μας δεν βρίσκουν δουλειά. Μήπως όμως φταίνε τα πτυχία των ελληνικών πανεπιστημίων;
Είναι απολύτως σαφές σε όσους παρακολουθούν τις σχετικές στατιστικές ότι η ανεργία πλήττει εξίσου τους Έλληνες αποφοίτους ξένων πανεπιστημίων αλλά σε παραπλήσια ποσοστά και τους κατόχους μεταπτυχιακών τίτλων ελληνικών και ξένων. Δε φταίνε τα πτυχία αλλά η ανεπαρκής αγορά εργασίας και η αλόγιστη ποσοτική επέκταση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Οι κυβερνητικές πολιτικές της τελευταίας εικοσαετίας τείνουν να κάνουν πραγματικότητα
το πικρό και αυτοσαρκαστικό σύνθημα παλιότερων φοιτητικών κινητοποιήσεων: « Κανείς άνεργος χωρίς πτυχίο».
Από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα
Η νεοφιλελευθερη επίθεση στα ελληνικά πανεπιστήμια έγινε αισθητή με το τέλος της δεκαετίας του 1980 και συγκεκριμενοποιήθηκε στην επόμενη δεκαετία με ορόσημα:
► το 1993, με τη δημιουργία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, ο οποίος ταυτοποίησε την τριτοβάθμια εκπαίδευση ως εμπόρευμα,
► το 1995, με την συμπτωματική(;) εμφάνιση της έκθεσης του ΟΟΣΑ για την κατάσταση της εκπαίδευσης στην Ελλάδα, όταν υπουργός παιδείας ήταν ο σημερινός πρωθυπουργός,
► το 1999, με τη σύνοδο της Μπολώνιας, οι αποφάσεις της οποίας επιχειρήθηκε αρχικά να εφαρμοστούν επί υπουργίας της κ. Γιαννάκου και σήμερα με ακόμη πιο ολοκληρωμένη μορφή με το νόμο 4009 της κ. Διαμαντοπούλου.
Η ακύρωση του σχεδίου της υπαγωγής της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στις λειτουργίες της αγοράς, που ήλθε το 2006 ως αποτέλεσμα των αγώνων του πανεπιστημιακού κινήματος ανέτρεψε προς στιγμήν τα σχέδια της ελληνικής άρχουσας τάξης.
Σήμερα μπροστά στην εντεινόμενη επίθεση που δέχεται ο ελληνικός λαός ας δούμε συνοπτικά τις επιπτώσεις που θα έχει η εφαρμογή του νόμου της κ.Διαμαντοπούλου όχι μόνο στα ΑΕΙ και ΤΕΙ αλλά στην κοινωνία ευρύτερα.
Επιπτώσεις του Ν.4009 στη λειτουργία των ιδρυμάτων
► Επιβολή ασφυκτικού κρατικού ελέγχου σε συνδυασμό με την ιδιωτικοποίηση των
διαδικασιών. Συρρίκνωση έως και εξάλειψη του δημόσιου χαρακτήρα.
► Πολύπλευρη πρακτική ιδιωτικοποίηση από τον τρόπο διοίκησης μέχρι τη σταδιακή κατάργηση της συνταγματικής οικονομικής υποχρέωσης του κράτους για τη λειτουργία των ιδρυμάτων.
► Εισαγωγή διδάκτρων άμεσα στα μεταπτυχιακά και σύντομα στις προπτυχιακές σπουδές.
Κατάργηση του ενιαίου φορέα διδασκόντων:
► Δημιουργία πολλαπλών κατηγοριών διδακτικού προσωπικού, με διαφορετικό εργασιακό καθεστώς και αμειβόμενο από διαφορετικές πηγές.
► Ουσιαστικός περιορισμός της αυτοτελούς διδασκαλίας και της αυτοδύναμης έρευνας στις υψηλές βαθμίδες προσωπικού (καθηγητές και αναπληρωτές καθηγητές) και κατακερματισμός των κοινών αντιλήψεων για το διδακτικό έργο, την έρευνα, τις διοικητικές υποχρεώσεις και την αφοσίωση στο λειτούργημα.
►Αποκένωση του περιεχομένου της ακαδημαϊκής ελευθερίας.
►Η ακίνητη περιουσία των ΑΕΙ περνάει στη διαχείριση ΝΠΙΔ (θυμηθείτε τι έγινε με τα Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα, τα Ολυμπιακά Ακίνητα, την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, την Υπηρεσία Πολιτικής Γης και άλλους δούρειους ίππους «διαχείρισης» αλλά στην ουσία ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας).
Επιπτώσεις στους αποφοίτους
►Μείωση του χρόνου σπουδών και πρακτική μετατροπή τους σε απλή κατάρτιση με ημερομηνία λήξης.
►Η θεσμοθετούμενη «δια βίου εκπαίδευση και επιμόρφωση» των πτυχιούχων αποσκοπεί στη δια βίου αφαίμαξη των πολιτών με την ψευδή ελπίδα διατήρησής τους μέσα στην αγορά εργασίας.
►Πτυχία σε μη ενιαίο επιστημονικό ή τεχνολογικό πεδίο και Αποδεικτικά Σπουδών με διαφορετικό χρόνο απόκτησης οδηγούν στη διάσπαση του χρόνου σπουδών και εξατομίκευση του περιεχομένου.
►Αποσύνδεση πτυχίου-επιστημονικού πεδίου.
►Κατάργηση της ενότητας κοινών επαγγελματικών προοπτικών και συμφερόντων.
►Πλήρης αποσύνδεση πτυχίου-επαγγέλματος.
►Σχέδιο εξίσωσης πτυχίων και εκπαιδευτικών «υπηρεσιών» ΑΕΙ και ΤΕΙ με διπλώματα
«πιστοποιημένων» ΙΕΚ, Κολεγίων και άλλων «ισότιμων ιδρυμάτων».
Επιπτώσεις στην ελληνική οικογένεια
Μεταφορά όλου του κόστους των τριτοβάθμιων σπουδών στην ελληνική οικογένεια χωρίς
όμως καμία εγγύηση ανταποδοτικότητας δηλαδή επαγγελματικής αποκατάστασης.
Κατάργηση του ασύλου
Το ακαδημαϊκό άσυλο αποτελεί κεντρικό στοιχείο της αυτοθέσμισης των πανεπιστημίων στα πλαίσια της διοικητικής τους αυτοτέλειας και άρρηκτα είναι συνδεδεμένο με την ακαδημαϊκή ελευθερία.
Έχει αποδειχθεί ότι είναι μέγα συμβολικό πρόβλημα για την αστική εξουσία.
Πρακτικά η κατάργησή του μέσα στα ιδρύματα είναι δυσχερής έως αδύνατη εκτός και αν επιλεγεί η συστηματική αιματοχυσία και η εξόντωση των υπερασπιστών του.
Η κατάργηση του ασύλου δεν εκφράζει την πρόθεση του κράτους να καταπολεμήσει την παραβατικότητα και την εγκληματικότητα μέσα στις πανεπιστημιουπόλεις, αλλά σηματοδοτεί το πέρασμα σε μια εποχή συγκεντρωτικής, αυταρχικής και κατασταλτικής άσκησης εξουσίας
υπέρ του κεφαλαίου και εις βάρος των λαϊκών και μικροαστικών στρωμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου